Bobrek to jedyna w naszej gminie miejscowość, posiadająca liczące się zabytki, z którymi pragnę zapoznać naszych czytelników. A są nimi: kościół wraz z plebanią, zabudowaniami gospodarczymi i cmentarzem, pałac z oficyną, spichlerz i czworaki. Kościół P.W. TRÓJCY Przenajświętszej Najstarszy w naszej gminie jest kościół bobrecki, będący fundacją rodu hr. Wielopolskich, młodszej linii z Suchej, właścicieli Bobrku z pałacem i okolicznymi włościami. Kościół miał być wyznacznikiem pozycji społecznej i prestiżu tego rodu, zważywszy na jego usytuowanie u wjazdu do wsi i rezydencji oraz położenie krajoznawcze i topograficzne (ważny trakt komunikacyjny wiodący w kierunku mostu na Wiśle).
Konieczność wzniesienia kościoła wypływała także z położenia historycznego naszych miejscowości, które należały do parafii w Oświęcimiu, a zamknięcie granicy na Wiśle przez Austriaków po pierwszym rozbiorze Polski uniemożliwiało uczęszczanie na msze św. i nabożeństwa mieszkańcom Bobrku, Gorzowa, Gromca i Chełmka. Za lata budowy przyjmuje się 1780- 1798, za czym przemawia fakt, że na wieży pokrytej kopułą umieszczono rok 1798, co wskazywałoby na rok zakończenia budowy. W roku 1810 hr. Teresa Wielopolska wraz z synem wystąpiła o erygowanie parafii w poświęconym w lipcu 1804 r. kościele. W roku 1840 matka i syn już nie żyli i dopiero wtedy został wystawiony akt notarialny powołania parafii na ręce aktualnych właścicieli dóbr bobreckich hr. Kazimierza Potulickiego i jego żony, z domu Wielopolskiej. W dokumencie wymieniona jest Zofia z Kossowskich hr. Wielopolska, dożywotniczka po .w. hr. Ignacym Wielopolskim.
Kościół i plebania wybudowane zostały w stylu klasycystycznym, jako jedne z wcześniejszych budowli sakralnych tego stylu w południowej Polsce. Za. struktura wnętrza kościoła i kompozycja urbanistyczna powierzchni dojazdowej odznaczają się cechami późnobarokowymi. Kościół orientowany (prezbiterium zwrócone w kierunku wschodu),murowany, tynkowany, z kamiennym cokołem. Jednonawowy, z okazałą wieżą wyrastającą z fasady. Ozdobnie potraktowana elewacja zachodnia o podziałach pilastroworowkowych, zaakcentowana w środku płytkim ryzalitem i trójkątnym frontem z rzeźbionym okiem Opatrzności, zwieńczoną attyką, ponad którą znajduje się główna kondygnacja wieży z umieszczonym na niej zegarem, nakryta łamaną kopułą z kulą i oświetlonym krzyżem, widocznym z dużej odległości przez jadących z Oświęcimia do Libiąża lub Chełmka. Wieżyczka na sygnaturkę czworoboczna o ściętych narożach, z latarnią przeprutą okienkami o wykroju późnobarokowym. Wewnątrz jednoprzęsłowe prezbiterium zamknięte półkolistą nawą o narożach wewnątrz zaokrąglonych z dwoma przęsłami i dwoma półprzęsłami.
Pierwotnie w prezbiterium znajdował się skromny ołtarz, a nad nim obraz Świętej Trójcyolejny, barokowy, malowany na płótnie, z I połowy XVIII wieku, autorstwa Szymona Czechowicza. Przy prezbiterium z obu stron piętrowe przybudówki, w których mieszczą się: kaplica i zakrystia. W nawie wnęki ołtarzowe. Po śmierci fundatorów prace o charakterze wykończeniowym, głównie wyposażenie świątyni, prowadzone były kosztem Zofii Kossowskiej hr. Wielopolskiej i jej córki Barbary wraz z mężem hr. Kazimierzem Potulickim (od roku 1822). Hrabiostwo Potuliccy po rozebraniu kaplicy pałacowej i ołtarza w 1847 roku przekazali większość sprzętów do wybudowanego kościoła, m. in.: monstrancję barokową z ok.1700 r., sześć lichtarzy klasycystycznych, tackę z II połowy XVIII w. fenetron z płaskorzeźbą Chrystusa (ogrodnika), barokowy z XVII w. W początkach II połowy XIX wieku hr. Potuliccy powierzyli namalowanie obrazów do kościoła Wojciechowi Stattlerowi, z których 3 znajdują się tu obecnie: .Chrystus na krzyżu., .Matka Boska Bolesna., .Wizja Krzyża. (Stygmatyzacja) Wojciech Stattler był znanym profesorem i reorganizatorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wysoko cenionym malarzem z połowy XIX w. (m. in. przez Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego).
Studiując we Włoszech zapoznał się i zauroczył malarstwem nazareńczyków, a później przeniósł je na grunt krakowski wraz z elementami sztuki romantycznej. Znajdujące się w bocznych ołtarzach kościoła jego obrazy przypominają te z włoskiego, wczesnego renesansu. W 1874 roku został wymurowany w prezbiterium jednoprzęsłowym, półkolisto zamkniętym, ołtarz główny projektu Feliksa Księgarskiego z obrazem Trójcy Świętej w pięknej ramie, zakupionej w 1828 r. i dwoma gipsowymi, 180 cm posągami: .w. Stanisława Biskupa Męczennika i .w. Wojciecha wykonane wg rysunków Jana Matejki (lub jego uczniów). W 1891 r. gdy właścicielką Bobrku był księżna Maria Ogińska wraz z mężem, dach kościoła pokryty został blachą miedzianą, a w 1904 r. w stulecie poświęcenia kościoła położono posadzkę z płytek ceramicznych, za. w dwa lata później ściany i sklepienia świątyni zostały pokryte polichromią malowaną przez Stankiewicza z Oświęcimia, a w 1980 odnowiona przez Wielgusa z Krakowa. W ostatnich pięciu latach (1999-2003) zabytkowy kościół bobrecki został w swej zewnętrznej części odrestaurowany- wymieniono blachę na dachu, uzupełniono zniszczone tynki, nadano jasny kolor całemu kompleksowi, wyremontowano i uruchomiono zegar na wieży. Obecnie trwa remont małej wieżyczki (sygnaturki). Budowla ta, jaśniejąca nowymi tynkami, kulą i krzyżem, pięknie prezentuje się przy zadbanym otoczeniu. Nie tylko parafianie mogą być z niej dumni, także i my pozostali mieszkańcy chełmeckiej gminy.
Dodaj komentarz