Początek historii najstarszej w naszej gminie osady Bobrek jest trudny do ustalenia co wynika z faktu, że różnego rodzaju o niej wzmianki nie są jasno udokumentowane. Najwcześniejsze jej dzieje związane są, z istniejącym tu we wczesnym średniowieczu, grodziskiem, a później z zamkiem obronnym, a w końcu z pałacem bobreckim. W pobliżu tych budowli powstawały i rozwijały się osady gdzie żyli ludzie tam zatrudnieni i dla nich pracujący a równocześnie były tworzone budowle będące obecnie cennymi zabytkami. Na mapie z połowy XVI wieku występuje nazwa Bobrek, odnosząca się do zamku i jego otoczenia a w pewnej od niego odległości znajdowały się Bobrowniki leżące w pobliżu istniejącego już wcześniej mostu, jednego z nielicznych jeszcze na rzece Wiśle.
Obecna wieś Bobrek leży w Kotlinie Oświęcimskiej na lewym brzegu Wisły przy ujściu do niej Soły, aż do mostu na Wiśle. Za. północna część wsi znajduje się u podnóża Zrębowych Pagórów Libiąskich. W nadwiślańskich rozlewiskach, jak można się spodziewać, bobry tworzyły swe żeremia, stąd mogła powstać nazwa Bobrek, a później Bobrowniki. W dokumentach z początku XV wieku, związanych z obecnością na tych ziemiach protoplasty rodu Ligenzów, występuje nazwa Bobrek, a u jego syna Bobrowniki. Teren obecnego Bobrku, w jego części przylegającej do mocno zdewastowanego niestety obecnie pałacu, zabudowany był najwcześniej i najgęściej w ciągu wieków.
Tu, w pierwszych wiekach naszej państwowości istniało grodzisko, podobne do innych istniejących na tych terenach Polski, mających znaczenie obronne tak ze strony zachodnich najeźdźców, jak od zbójników, którzy na pobliskich terenach mocno się rozpanoszyli, a nawet na krótki okres go zajęli. Na tym miejscu w drugiej połowie XIV wieku powstał warowny zamek jako „pallaco in forteca” należący na pewno już od roku 1410 do1640 do rodu Ligenzów herbu Półkozic. Pierwszym znaczącym członkiem tego rodu był Jan Ligenza, sławna i majętna postać, o której pierwsza informacja zawarta jest w dokumentach z 1366 roku, kiedy to występuje jako Jan z Jurkowa, a kilkadziesiąt lat później z Niewiarowa, Niegowici, Przecławia i z Bobrku (1410). Należała do niego kasztelania chrzanowska i jeszcze kilka miejscowości. Wymieniony był w wielu dokumentach królewskich Kazimierza Wielkiego, królowej Jadwigi i Władysława Jagiełły z lat 1368-1426. Jeszcze za Kazimierza Wielkiego w 1374 roku piastował godność starosty łęczyckiego, a pod koniec 1384r. łączył ten urząd z godnością wielkorządcy krakowskiego, a wojewodą był do śmierci.
Występował także jako poręczyciel pożyczek zaciągniętych przez królową Jadwigę i świadkiem wystawienia dokumentu z okazji odnowienia Uniwersytetu Krakowskiego. Był jednym z dowódców chorągwi królewskich w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku, a po jej zakończeniu, razem z Jaśkiem z Oleśnicy, został komendantem jeńców krzyżackich wziętych do niewoli. Po śmierci Jana Ligenzy jego następcą został syn Jan (junior) piastujący ważne funkcje- podczaszego i ochmistrza trzech kolejnych żon Władysława Jagiełły. Odziedziczył on Bobrek- jako siedzibę rodową, Bobrowniki, Chełmek, Gromiec, Gorzów, Chrzanów, Libiąż Wielki i Mały, z przylegającymi do nich młynami i kopal kopalniami kruszców. Obaj jego synowie zginęli w czasie działań wojennych- jeden z nich Jakub pod Łuckiem, a drugi- Jan pod Warną. Następnym ze znaczących właścicieli Bobrka był Piotr Ligenza- kasztelan czchowski, który przejął dobra po zmarłych bratankach- synach Jakuba i po bracie Stanisławie. Należało do niego kilkanaście miejscowości, włącznie z ówczesnymi wsiami naszej gminy. W 1500 roku wydał dokument ustalający prawa i obowiązki mieszkańców Chrzanowa, do których należała obrona grodu Bobrek w razie najazdu wrogów, w którym mogli oni uzyskać schronienie i byli równocześnie zwolnieni z tzw. .mostowego przy przejeździe przez Wisłę w pobliżu wsi Bobrowniki.
Dodaj komentarz