Ochotnicza Straż Ogniowa, bo tak się początkowo nazywała, założona zastała na terenie Chełmka przez grupę miejscowych gospodarzy w celu ochrony mienia przed pożarami. Znane są tylko dwa nazwiska założycieli Straży, a to Franciszka Madejczyka oraz Jana Zamarlika. Był to rok 1892. Bliższych szczegółów tego wydarzenia nie znamy, jako że dokumentacja strażacka okresu przedwojennego mieszcząca się w Domu Gminnym, w którym strażacy mieli swoją siedzibę, spłonęła wraz z tym domem 3 września 1939 roku w czasie działań wojennych. Wszystko co dotyczy tego okresu oparte jest na ustnych przekazach najstarszych, nieżyjących już obywateli Chełmka: Józefa Zamarlika, Franciszka Szymutki, Jana Kulczyka, Franciszka Pastwy i innych.
We wczesnym okresie istnienia Ochotnicza Straż dysponowała własną remizą wybudowaną w latach 1892 – 1896. Remiza mieściła się na poboczu drogi, dzisiejszej ulicy B. Chrobrego na wprost sklepu wiejskiego G.S i Krzyża kamiennego. W części dolnej mieścił się areszt gminny, a w górnej było pomieszczenie na sprzęt. Sprzęt był bardzo ubogi i drabina. Około roku 1900 strażacy wzbogacili się o ręczną pompę tzw. „kiwaczkę”. W latach 20-tych ub. Stulecia posiadali już własny sztandar, a w 30-tych wchodzili w skład tzw. systemu ratownictwa pożarowego powiatu chrzanowskiego.
Podczas okupacji niemieckiej OSP nie funkcjonowała, a Niemcy zorganizowali do ochrony trenu przed pożarami własną zawodową straż pożarną złożoną z młodych Polaków, ale kierowaną przez Niemca. Straż działała przy fabryce obuwia „BATA” i była równocześnie strażą ochrony fabryki. Po zakończeniu II Wojny Światowej w lipcu 1945 roku Ochotnicza Straż Pożarna zastała realizowana z inicjatywy Albina Bożka, Juliana Piwowarczyka i Józefa Zamarlika. Pierwszą czynnością jaką podjęli strażacy było gromadzenie sprzętu pożarowego, głownie poniemieckiego, jako że sprzęt własny, przedwojenny strażaków zastał zniszczony w czasie działań wojennych wraz z remizą, a ocalałą pompę ręczną Niemcy przekazali do Dębu, aby tam służyła mieszkańcom w razie pożaru.
Dla zdobywania pieniędzy na sprzęt strażacy organizowali festyny i zabawy. Zabiegali również u władz gminnych i powiatowych o sprzęt i pomieszczenia na jego przechowywanie. Ważnym wydarzeniem w życiu OSP było zdobycie pierwszej motopompy f-my Fisher, potem pomieszczenia pochodzącego z demobilu wojskowego. W latach 1962 – 1967 wybudowano remizę oraz dwa baseny przeciwpożarowe. W 1967 roku obchodzono uroczyście 75-lecie istnienia Ochotniczej Straży Pożarnej i przy tej okazji dokonano oficjalnego otwarcia nowowybudowanej remizy, a jednostka otrzymała sztandar i nowy samochód pożarowy. Od tego momentu OSP coraz lepiej się rozwijała. Zdobywano liczne wyróżnienia i podziękowania za udział w akcjach ratowniczo-gaśniczych i zawodowych sportowopożarniczych.
W 1998 roku odremontowano remizę, zmodernizowano zaplecze socjalne, zmieniono samochód pożarniczy na nowszy i uroczyście odchodzono 105-lecie istnienia. Z okazji Jubileuszu strażacy otrzymali nowy sztandar a Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnej R.P. nadał Jednostce wysokie odznaczanie – Złoty Znak Związku, zaś władze wojewódzkie i powiatowe listy pochwalne i gratulacyjne.
(Oprac. inż. Roman Witkowski)
Dodaj komentarz